Laat het leven van alledag achter u en dompel u onder in pure ontspanning, voel de natuur.
De Seestraße in Titisee wordt door velen beschouwd als de mooiste wandelstraat van het Zwarte Woud. Elk jaar komen hier tot 2 miljoen bezoekers om in de vele winkels en souvenirboetieks rond te snuffelen en geschenken uit het Hoge Zwarte Woud te kopen.
Daarna kan men zich ontspannen in de biertuinen en restaurants met een drankje en een uniek uitzicht op het beroemde Titisee meer. Rondvaarten op het meer kunnen worden ondernomen aan de pieren van de twee rederijen of u kunt de Titisee op eigen gelegenheid ontdekken in kleine bootjes.
Actievelingen en natuurliefhebbers kunnen een afwisselende tocht van 7,4 km over de Titisee maken langs de oever, een heuvel op met een prachtig uitzicht op het meer.
Geschiedenis van Titisee
De vroegere naam van de stad was "Viertäler" (vier valleien). Deze naam is afgeleid van het landschap van de gemeente, namelijk de vier dalen Altenweg, Spriegelsbach, Schildwende en Jostal. Sinds 1 mei 1929 is de stad genoemd naar het meer waaraan zij gelegen is.
De naam van het meer heeft een lange geschiedenis. In een brief van het klooster Allerheiligen in Schaffhausen uit 1050 wordt de naam Titinsee genoemd en in een oorkonde van 9 oktober 1095 wordt het meer Titunsee genoemd. Aangenomen wordt dat de oorsprong van de naam te wijten is aan het feit dat in de genoemde tijd Romeinse legers in het noorden van Zwitserland hun kamp opsloegen, van waaruit zij in Germanië en in ons land binnendrongen. Het is waarschijnlijk dat het meer toen "Titus" werd genoemd, d.w.z. "Meer van Titus".
De hoge valleien van het Zwarte Woud
Er kan dus met zekerheid worden aangenomen dat de hoge dalen van het Zwarte Woud vóór het jaar 1000 nog niet bewoond waren. De naburige gemeente Neustadt/Schwarzwald werd in 1275 voor het eerst in een oorkonde vermeld. Toen graaf Heinrich von Lupfen in 1294 een koopcontract sloot voor de verkoop van eigendom en rechten op het kasteel en de stad Stühlingen, vertelde hij getuigen dat mensen van zijn landgoed de weg bij Nuwstadt (Neustadt) waren overgestoken en dat er kolonisten uit Tirol naar het Zwarte Woud waren gekomen. Het einde van de nederzetting in de gemeente Viertäler (het huidige Titisee) wordt gedocumenteerd door de "belastinglijst van de Turken" van 11 november 1543, waarin alle gezinnen werden opgesomd en belast.
Landbouw en veeteelt vormden de basis van het dieet van de inwoners.
De basis van het dieet van de bewoners van deze valleien was de landbouw en de veehandel. Ook de bosbouw speelde een belangrijke rol. Hout uit het bos werd verwerkt op boerenzagen en kleine boerenmolens, die nu nog te vinden zijn, werden gebruikt om graan te malen voor brood of gerst en haver voor veevoer. Op sommige plaatsen werden de hellingen tot op de heuvelrug voor landbouwdoeleinden gebruikt, aangezien landbouw ooit de overhand had. Pas de laatste tijd is de bosbouw belangrijker geworden en vormt nu de belangrijkste bron van inkomsten. Natuurlijk waren ook de typische ambachtelijke bedrijven zoals smeden, timmerlieden en anderen aanwezig.
Het Hoge Zwarte Woud werd ontdekt als een wandelgebied
In het begin van de jaren zestig van de vorige eeuw ontstond er een nieuwe verhouding in het leven van de bewoners van de dalen van het Zwarte Woud en dus ook in het leven van de inwoners van de gemeente Viertäler. Het Oberzwarte Woud is door natuurliefhebbers ontdekt als wandelgebied en de gemeente heeft daar rekening mee gehouden. Hotels en berghutten werden gebouwd, wegen werden hersteld en verbeterd, waardoor in het Zwarte Woud in de buurt van het meer een transportpunt ontstond. De schoonheid van het landschap van de Titisee, maar ook het gezonde klimaat als gevolg van de hoogte, zijn de redenen voor de vele bezoekers uit de hele wereld.
De legende over de oorsprong van de Titisee
In vroegere tijden lag er een enorme gletsjer boven het dal tussen de Feldsee en de Titisee. In de loop van de tijd smolt deze gletsjer tot een meer dat het gehele dal van de Beer, het dal van de Hinterzarten en het dal van de Gutach tot onder Neustadt vulde, waardoor een uitmonding naar het oosten ontstond. De Titisee is de rest van dit rijk gestructureerde meer.
Uitbundigheid en verspilling
Honderden jaren geleden stonden er een klooster en een stad onder de Seesteige. De weelde en verspilling van de inwoners was zo groot dat zij witte broden rond droegen die waren uitgehold als schoenen en het zachte brood naar het vee gooiden. Als straf verdwenen de stad en het klooster en verscheen het Titisee-meer in hun plaats. Op een heldere dag kunt u de torenspits van de kloosterkerk zien en op rustige zondagen kunt u de klokken van de verzonken stad horen. "Titinire" - de klokken luiden, waarmee de oudste naam, "Titiunsee", voor het eerst verschenen in 1100, in verband kan worden gebracht. Het klooster wordt verondersteld uit de diepte op te rijzen wanneer het Friedenweiler klooster verdwijnt.
Mystieke betoveringen van de Titisee
Toen het meer eens wilde ontsnappen, blokkeerde een oude vrouw, onder invloed van betoveringen, 's nachts de opening met haar witte bonnet. Elk jaar rot er een draadje van weg. Als de motorkap helemaal verdwijnt, breekt het meer los en overstroomt het Dreisamdal. Er wordt gezegd dat het meer zich onder de grond blijft uitstrekken, dat het zelfs in verbinding staat met de zee. Een boer zou op een dag het bevroren meer zijn overgestoken, in elkaar gezakt en gezonken, maar met zijn voertuig en zijn ossen in de buurt van de Schanz weer bovengekomen zijn. Een van hen ging per boot naar het midden van het meer om de diepte te meten. Een vreselijke stem steeg op uit de diepte: "Als ik je mis, zal ik je verzwelgen". Doodsbang ging de man aan land en niemand heeft sindsdien geprobeerd de diepte van het meer te peilen.
